17/10 MEZMURLAR 74-78

[tr] Mezmurlar 74-78

^74:1 Ey Tanrı, neden bizi sonsuza dek reddettin?
Niçin otlağının koyunlarına karşı öfken tütmekte?
² Anımsa geçmişte sahiplendiğin topluluğu,
Kendi halkın olsun diye kurtardığın oymağı
Ve üzerine konut kurduğun Siyon Dağını.
³ Yönelt adımlarını şu onarılmaz yıkıntılara doğru,
Düşman kutsal yerdeki her şeyi yıktı.
⁴ Düşmanların bizimle buluştuğun yerde kükredi,
Zafer simgesi olarak kendi bayraklarını dikti.
⁵ Gür bir ormana
Baltayla dalar gibiydiler.
⁶ Baltayla, balyozla kırdılar,
Bütün oymaları.
⁷ Ateşe verdiler tapınağını,
Yerle bir edip kutsallığını bozdular
Adının yaşadığı konutun.
⁸ İçlerinden, ‹‹Hepsini ezelim!›› dediler.
Ülkede Tanrıyla buluşma yerlerinin tümünü yaktılar.
⁹ Artık kutsal simgelerimizi görmüyoruz,
Peygamberler de yok oldu,
İçimizden kimse bilmiyor ne zamana dek...
¹⁰ Ey Tanrı, ne zamana dek düşman sana sövecek,
Hasmın senin adını hor görecek?
¹¹ Niçin geri çekiyorsun elini?
Çıkar sağ elini bağrından, yok et onları!
¹² Ama geçmişten bu yana kralım sensin, ey Tanrı,
Yeryüzünde kurtuluş sağladın.
¹³ Gücünle denizi yardın,
Canavarların kafasını sularda parçaladın.
¹⁴ Livyatanın başlarını ezdin,
Çölde yaşayanlara onu yem ettin.
¹⁵ Kaynaklar, dereler fışkırttın,
Sürekli akan ırmakları kuruttun.
¹⁶ Gün senindir, gece de senin,
Ay ve güneşi sen yerleştirdin, kastediyor.
¹⁷ Yeryüzünün bütün sınırlarını sen saptadın,
Yazı da kışı da yaratan sensin.
¹⁸ Anımsa, ya RAB, düşmanın sana nasıl sövdüğünü,
Akılsız bir halkın, adını nasıl hor gördüğünü.
¹⁹ Canavara teslim etme kumrunun canını,
Asla unutma düşkün kullarının yaşamını.
²⁰ Yaptığın antlaşmayı gözönüne al,
Çünkü ülkenin her karanlık köşesi
Zorbaların inleriyle dolmuş.
²¹ Düşkünler boynu bükük geri çevrilmesin,
Mazlumlar, yoksullar adına övgüler dizsin.
²² Kalk, ey Tanrı, davanı savun!
Anımsa akılsızların gün boyu sana nasıl sövdüğünü!
²³ Unutma hasımlarının yaygarasını,
Sana başkaldıranların durmadan yükselen patırtısını!
^75:1 Sana şükrederiz, ey Tanrı,
Şükrederiz, çünkü sen yakınsın,
Harikaların bunu gösterir.
² ‹‹Belirlediğim zaman gelince,
Doğrulukla yargılayacağım›› diyor Tanrı,
³ ‹‹Yeryüzü altüst olunca üzerindekilerle,
Ben pekiştireceğim onun direklerini. |iSela
⁴ Övünenlere, ‹Övünmeyin artık!› dedim;
Kötülere, ‹Kaldırmayın başınızı!
⁵ Kaldırmayın başınızı!
Tepeden konuşmayın!› ›› simgesidir).
⁶ Çünkü ne doğudan, ne batıdan,
Ne de çöldeki dağlardan doğar yargı.
⁷ Yargıç ancak Tanrıdır,
Birini alçaltır, birini yükseltir.
⁸ RAB elinde dolu bir kâse tutuyor,
Köpüklü, baharat karıştırılmış şarap döküyor;
Yeryüzünün bütün kötüleri
Tortusuna dek yalayıp onu içiyor.
⁹ Bense sürekli duyuracağım bunu,
Yakupun Tanrısını ilahilerle öveceğim:
¹⁰ ‹‹Kıracağım kötülerin bütün gücünü,
Doğruların gücüyse yükseltilecek.››
^76:1 Yahudada Tanrı bilinir,
İsrailde adı uludur;
² Konutu Şalemdedir,
Yaşadığı yer Siyonda.
³ Orada kırdı alevli okları,
Kalkanı, kılıcı, savaş silahlarını. |iSela
⁴ Işıl ışıl parıldıyorsun,
Avı bol dağlardan daha görkemli.
⁵ Yağmaya uğradı yiğitler,
Uykularına daldılar,
En güçlüleri bile elini kıpırdatamaz oldu.
⁶ Ey Yakupun Tanrısı, sen kükreyince,
Atlarla atlılar son uykularına daldılar.
⁷ Yalnız sensin korkulması gereken,
Öfkelenince kim durabilir karşında?
⁸ Yargını göklerden açıkladın,
Yeryüzü korkup sessizliğe büründü,
⁹ Ey Tanrı, sen yargılamaya,
Ülkedeki mazlumları kurtarmaya kalkınca. |iSela
¹⁰ İnsanların gazabı bile sana övgüler doğuruyor,
Gazabından kurtulanları çevrene topluyorsun.
¹¹ Adaklar adayın Tanrınız RABbe,
Yerine getirin adaklarınızı,
Armağanlar sunun korkulması gereken Tanrıya,
Bütün çevresindekiler.
¹² RAB önderlerin soluğunu keser,
Korku salar yeryüzü krallarına.
^77:1 Yüksek sesle Tanrıya yakarıyorum,
Haykırıyorum beni duysun diye.
² Sıkıntılı günümde Rabbe yönelir,
Gece hiç durmadan ellerimi açarım,
Gönlüm avunmaz bir türlü.
³ Tanrıyı anımsayınca inlerim,
Düşündükçe içim daralır. |iSela
⁴ Açık tutuyorsun göz kapaklarımı,
Sıkıntıdan konuşamıyorum.
⁵ Geçmiş günleri,
Yıllar öncesini düşünüyorum.
⁶ Gece ilahilerimi anacağım,
Kendi kendimle konuşacağım,
İnceden inceye soracağım:
⁷ ‹‹Rab sonsuza dek mi bizi reddedecek?
Lütfunu bir daha göstermeyecek mi?
⁸ Sevgisi sonsuza dek mi yok oldu?
Sözü geçerli değil mi artık?
⁹ Tanrı unuttu mu acımayı?
Sevecenliğinin yerini öfke mi aldı?›› |iSela
¹⁰ Sonra kendi kendime, ‹‹İşte benim derdim bu!›› dedim,
‹‹Yüceler Yücesi gücünü göstermiyor artık.››
¹¹ RABbin işlerini anacağım,
Evet, geçmişteki harikalarını anacağım.
¹² Yaptıkları üzerinde derin derin düşüneceğim,
Bütün işlerinin üzerinde dikkatle duracağım.
¹³ Ey Tanrı, yolun kutsaldır!
Hangi ilah Tanrı kadar uludur?
¹⁴ Harikalar yaratan Tanrı sensin,
Halklar arasında gücünü gösterdin.
¹⁵ Güçlü bileğinle kendi halkını,
Yakup ve Yusuf oğullarını kurtardın. |iSela
¹⁶ Sular seni görünce, ey Tanrı,
Sular seni görünce çalkalandı,
Enginler titredi.
¹⁷ Bulutlar suyunu boşalttı,
Gökler gürledi,
Her yanda okların uçuştu.
¹⁸ Kasırgada gürleyişin duyuldu,
Şimşekler dünyayı aydınlattı,
Yer titreyip sarsıldı.
¹⁹ Kendine denizde,
Derin sularda yollar açtın,
Ama ayak izlerin belli değildi.
²⁰ Musa ve Harun'un eliyle
Halkını bir sürü gibi güttün.
^78:1 Dinle, ey halkım, öğrettiklerimi,
Kulak ver ağzımdan çıkan sözlere.
² Özdeyişlerle söze başlayacağım,
Eski sırları anlatacağım,
³ Duyduğumuzu, bildiğimizi,
Atalarımızın bize anlattığını.
⁴ Torunlarından bunları gizlemeyeceğiz;
RABbin övgüye değer işlerini,
Gücünü, yaptığı harikaları
Gelecek kuşağa duyuracağız.
⁵ RAB Yakup soyuna koşullar bildirdi,
İsraile yasa koydu.
Bunları çocuklarına öğretsinler diye
Atalarımıza buyruk verdi.
⁶ Öyle ki, gelecek kuşak, yeni doğacak çocuklar bilsinler,
Onlar da kendi çocuklarına anlatsınlar,
⁷ Tanrıya güven duysunlar,
Tanrının yaptıklarını unutmasınlar,
Onun buyruklarını yerine getirsinler;
⁸ Ataları gibi inatçı, başkaldırıcı,
Yüreği kararsız,
Tanrıya sadakatsiz bir kuşak olmasınlar.
⁹ Oklarla, yaylarla kuşanmış Efrayimoğulları
Savaş günü sırtlarını döndüler.
¹⁰ Tanrının antlaşmasına uymadılar,
Onun yasasına göre yaşamayı reddettiler.
¹¹ Unuttular Onun işlerini,
Kendilerine gösterdiği harikaları.
¹² Mısırda, Soan bölgesinde
Tanrı harikalar yapmıştı atalarının önünde.
¹³ Denizi yarıp geçirmişti onları,
Bir duvar gibi ayakta tutmuştu suları.
¹⁴ Gündüz bulutla,
Gece ateş ışığıyla onlara yol göstermişti.
¹⁵ Çölde kayaları yarmış,
Sanki dipsiz kaynaklardan
Onlara kana kana su içirmişti.
¹⁶ Kayadan akarsular fışkırtmış,
Suları ırmak gibi akıtmıştı.
¹⁷ Ama onlar çölde Yüceler Yücesine başkaldırarak
Günah işlemeye devam ettiler.
¹⁸ Canlarının çektiği yiyeceği isteyerek
İçlerinde Tanrıyı denediler.
¹⁹ ‹‹Tanrı çölde sofra kurabilir mi?›› diyerek,
Tanrıya karşı konuştular.
²⁰ ‹‹Bak, kayaya vurunca sular fışkırdı,
Dereler taştı.
Peki, ekmek de verebilir mi,
Et sağlayabilir mi halkına?››
²¹ RAB bunu duyunca çok öfkelendi,
Yakupa ateş püskürdü,
Öfkesi tırmandı İsraile karşı;
²² Çünkü Tanrıya inanmıyorlardı,
Onun kurtarıcılığına güvenmiyorlardı.
²³ Yine de RAB buyruk verdi bulutlara,
Kapaklarını açtı göklerin;
²⁴ Man yağdırdı onları beslemek için,
Göksel tahıl verdi onlara.
²⁵ Meleklerinfı ekmeğini yedi her biri,
Doyasıya yiyecek gönderdi onlara.
²⁶ Doğu rüzgarını estirdi göklerde,
Gücüyle güney rüzgarına yol gösterdi.
²⁷ Toz gibi et yağdırdı başlarına,
Deniz kumu kadar kuş;
²⁸ Ordugahlarının ortasına,
Konakladıkları yerin çevresine düşürdü.
²⁹ Yediler, tıka basa doydular,
İsteklerini yerine getirdi Tanrı.
³⁰ Ancak onlar isteklerine doymadan,
Daha ağızları doluyken,
³¹ Tanrının öfkesi parladı üzerlerine.
En güçlülerini öldürdü,
Yere serdi İsrail yiğitlerini.
³² Yine de günah işlemeye devam ettiler,
Onun harikalarına inanmadılar.
³³ Bu yüzden Tanrı onların günlerini boşluk,
Yıllarını dehşet içinde bitirdi.
³⁴ Tanrı onları öldürdükçe Ona yönelmeye,
İstekle Onu yeniden aramaya başlıyorlardı.
³⁵ Tanrının kayaları olduğunu,
Yüce Tanrının kurtarıcıları olduğunu anımsıyorlardı.
³⁶ Oysa ağızlarıyla Ona yaltaklanıyor,
Dilleriyle yalan söylüyorlardı.
³⁷ Ona yürekten bağlı değillerdi,
Antlaşmasına sadık kalmadılar.
³⁸ Yine de Tanrı sevecendi,
Suçlarını bağışlıyor, onları yok etmiyordu;
Çok kez öfkesini tuttu,
Bütün gazabını göstermedi.
³⁹ Onların yalnızca insan olduğunu anımsadı,
Geçip giden, dönmeyen bir rüzgar gibi.
⁴⁰ Çölde kaç kez Ona başkaldırdılar,
Issız yerlerde Onu gücendirdiler!
⁴¹ Defalarca denediler Tanrıyı,
İncittiler İsrailin Kutsalını.
⁴² Anımsamadılar Onun güçlü elini,
Kendilerini düşmandan kurtardığı günü,
⁴³ Mısırda gösterdiği belirtileri,
Soan bölgesinde yaptığı şaşılası işleri.
⁴⁴ Mısırın kanallarını kana çevirdi,
Sularını içemediler.
⁴⁵ Gönderdiği at sinekleri yedi halkı,
Gönderdiği kurbağalar yok etti ülkeyi.
⁴⁶ Ekinlerini tırtıllara,
Emeklerinin ürününü çekirgelere verdi.
⁴⁷ Asmalarını doluyla,
Yabanıl incir ağaçlarını iri dolu taneleriyle yok etti.
⁴⁸ Büyükbaş hayvanlarını kırgına,
Küçükbaş hayvanlarını yıldırıma teslim etti.
⁴⁹ Üzerlerine kızgın öfkesini,
Gazap, hışım, bela
Ve bir alay kötülük meleği gönderdi.
⁵⁰ Yol verdi öfkesine,
Canlarını ölümden esirgemedi,
Onları salgın hastalığın pençesine düşürdü.
⁵¹ Mısırda bütün ilk doğanları,
Hamın çadırlarında bütün ilk çocukları vurdu.
⁵² Kendi halkını davar gibi götürdü,
Çölde onları bir sürü gibi güttü.
⁵³ Onlara güvenlik içinde yol gösterdi, korkmadılar;
Düşmanlarınıysa deniz yuttu.
⁵⁴ Böylece onları kendi kutsal topraklarının sınırına,
Sağ elinin kazandığı dağlık bölgeye getirdi.
⁵⁵ Önlerinden ulusları kovdu,
Mülk olarak topraklarını
İsrail oymakları arasında bölüştürdü.
Halkını konutlarına yerleştirdi.
⁵⁶ Ama onlar yüce Tanrıyı denediler,
Ona başkaldırdılar,
Koşullarına uymadılar.
⁵⁷ Döneklik edip ataları gibi ihanet ettiler,
Güvenilmez bir yay gibi bozuk çıktılar.
⁵⁸ Puta taptıkları yerlerle Onu kızdırdılar,
Putlarıyla Onu kıskandırdılar.
⁵⁹ Tanrı bunları duyunca çok öfkelendi,
İsraili büsbütün reddetti.
⁶⁰ İnsanlar arasında kurduğu çadırı,
Şilodaki konutunu terk etti.
⁶¹ Kudretini tutsaklığa,
Görkemini düşman eline teslim etti. Antlaşma Sandığını kastetmektedir.
⁶² Halkını kılıç önüne sürdü,
Öfkesini kendi halkından çıkardı.
⁶³ Gençlerini ateş yuttu,
Kızlarına düğün türküsü söylenmez oldu.
⁶⁴ Kâhinleri kılıç altında öldü,
Dul kadınları ağlayamadı.
⁶⁵ O zaman Rab uykudan uyanır gibi,
Şarabın rehavetinden ayılan bir yiğit gibi oldu.
⁶⁶ Düşmanlarını püskürttü,
Onları sonsuz utanca boğdu.
⁶⁷ Tanrı Yusuf soyunu reddetti,
Efrayim oymağını seçmedi;
⁶⁸ Ancak Yahuda oymağını,
Sevdiği Siyon Dağını seçti.
⁶⁹ Tapınağını doruklar gibi,
Sonsuzluk için kurduğu yeryüzü gibi yaptı.
⁷⁰ Kulu Davutu seçti,
Onu koyun ağılından aldı.
⁷¹ Halkı Yakupu, kendi halkı İsraili gütmek için,
Onu yavru kuzuların ardından getirdi.
⁷² Böylece Davut onlara dürüstçe çobanlık etti,
Becerikli elleriyle onlara yol gösterdi.

---